Спасибо..

Спасибо вам за то, что не любили.
За нелюбовь нельзя корить.
Спасибо, что на мир глаза открыли,
За то, что я продолжил дальше жить.
Спасибо, что не станем мы друзьями…
Ведь слишком много связывало нас.
Спасибо, что не вместе мы ночами,
За то, что я один сейчас.
Благодарю за дерзкие упрёки,
За ваш непримиримый нрав,
За то, что стал для вас далёким,
Любовь свою жестоко обуздав.
Благодарю за то, что не прочтёте
Вы этих строк нигде и никогда.
За то, что чувства наши не вернёте,
Они почти исчезли без следа.
Желаю, чтобы счастливо вы жили!
А я не устаю благодарить…
Спасибо вам за то, что не любили
И мне вновь никогда не полюбить



Михаил Лермонтов

...

Bu gün qəribə darıxmaq hissi bürümüşdü məni. Dostlardan kiminsə zəng edib, görüş təklif etməsini istədim, amma heç kimdən zəng gəlmədi. Özüm niyə zəng etmədim? Çünki, heç kimdən bu gün vaxtının olmadığını və ya görüşə bilmədiyini eşitmək istəmədim.

Beləcə, həyatımda heç vaxt etmədiklərimdən daha birini etdim. İlk dəfə kinoteatra getdim. Özü də tək. :)

Nə deyim, xoşuma gəldi. Afişalardan diqqətimi ən çox çəkən filmi seçdim və onu izlədim. Melodrama və fentezi janrında olan, nağılabənzər bir film idi.

Aynadaki Halime

Akmayan yaşlarla sıcacık yüzün; yavrum, bugün seni pek üzgün gördüm. Gözünde bir küçük noktadır hüzün, Neşeni ne bugün, ne de dün gördüm. Eğri dallar gibi halsiz, yorgunsun, Birikmiş sulardan daha durgunsun, Görünmez bıçakla içten vurgunsun, Seni öz yurdunda bir sürgün gördüm. Geçti bir cenaze peşinde ömrüm; Bilemem, vardığın neresi, bugün? Her gün yürüdüğün kadar yürüdün, Arkasından kendi ölünün; gördüm.

Necip Fazıl Kısakürek

Анна Ахматова

Я улыбаться перестала,
Морозный ветер губы студит,
Одной надеждой меньше стало,
Одною песней больше будет.
И эту песню я невольно
Отдам на смех и поруганье,
Затем что нестерпимо больно
Душе любовное молчанье.

1915

Hanı o ağ çəkmələrim?

Ana,
O qayğısız günlərimin paltarını istəyirəm,
Gətir yenə geyinim.
Şalvarımı, pencəyimi at bayıra,
Ya da payla ehtiyacı olanlara.
Gətir mənə, o qayğısız günlərimin paltarını.
İtən ömrün hər anını ilmələyib əlcək kimi toxu mənə,
Yenə nağıl oxu mənə,
- Ulduz göydən düşər gələr,
Apban harda bişər gələr?
- Ana bunu bilirəm, Allah Baba göndərər...
Ana, sağ əlimə vurduğun
yun çubuğu,
İllər ötdü qələm oldu,
Yazdıqları naləm oldu.
Kölgədə yazılıb talehim mənim,
Gün görmədim, göyərmədim.
Ana, gətir geyinim,
Hanı o ağ çəkmələrim?

Elçin Aslangil

Mənbə